Queer Bedrijven versus Regenboogkapitalisme

By: Sam (she/they) | SHRIMPTEETH

Als je openlijk queer bent, heb je waarschijnlijk ooit in je leven iets gekocht met een regenboog erop. Het kan opwindend en validerend zijn om te zien dat winkels goederen voeren die bedoeld zijn voor de LGBTQIA2S+-gemeenschap. Maar wie zit er achter de regenboog?

Er is een enorm verschil tussen door queer gerunde bedrijven, zoals Wet For Her, die producten maken voor de LGBTQIA2S+-gemeenschap en grote bedrijven die in juni een regenboog op shit slaan om queer-consumenten uit te buiten. Regenboogkapitalisme is de praktijk van merken gerund door cis-gender heteroseksuele mensen die zich de queer cultuur eigen maken om een visie van inclusiviteit te promoten die niet echt bestaat binnen het bedrijf. Je kunt regenboogkapitalisme herkennen wanneer merken in juni regenbogen in hun logo opnemen, advertenties maken met "normaal ogende" homoseksuele mensen (ja, dit is een echt citaat van een senior marketingmanager bij een bedrijf waar ik vroeger voor werkte), beperkte productie edition pride-merchandise, of praalwagens met sponsorlogo's op reguliere Pride-evenementen. Op het eerste gezicht kan het een daad van solidariteit lijken; deze tactieken bevorderen echter een homo normatief consumentisme ideaal dat echte queer-ervaringen uitwist. Het primaire doel is geld verdienen aan queer-consumenten door onze cultuur te commercialiseren, in plaats van onze bestaande bedrijven te ondersteunen. Als je voorbij de regenboogproducten kijkt, kom je er al snel achter dat geen van deze grote bedrijven bondgenoten zijn van de gemeenschap. Velen (AT&T, Walmart, Salvation Amy, Chik-Fil-A) hebben gedoneerd aan organisaties die de rechten van homo's afschaffen terwijl ze in juni nog steeds een regenbooglogo vertonen. Ongeacht de tactiek die specifieke merken gebruiken, het doel is altijd hetzelfde: winst maken ten koste van alles.

Pink Money, de koopkracht van de homogemeenschap, is goed voor maar liefst $ 3,7 biljoen dollar volgens LGBT Capital. Het is geen verrassing dat bedrijven die consumentenmarkt willen aanboren. Helaas is dat ongeveer zo ver als de solidariteit gaat. Eerder dit jaar meldde LinkedIn: "Er zijn slechts 4 openlijk LGBTQ+-CEO's in de Fortune 500, en van de 5.670 bestuurszetels zijn er slechts 25 in handen van zelfbenoemde LGBTQ+-managers." En van de niet-uitvoerende werknemers meldt 46% dat ze op het werk in de kast zitten. Degenen die er niet zijn, ervaren vaak tokenisatie, die hoogtij viert in bedrijfsculturen die een façade van inclusie proberen te promoten. Als gevolg hiervan worden de meeste producten en advertenties die zijn gericht op de queer gemeenschap, gemaakt door hetero's met weinig tot geen inbreng van queers. We eindigen met hilarische campagnes die in juni door veel queer-nieuwskanalen worden belachelijk gemaakt. Het is echter belangrijk om te erkennen dat ondanks de versterkte terugdringing van het regenboogkapitalisme, de belachelijk lelijke Target Pride-collectie niet snel zal verdwijnen. En door producten van deze bedrijven te kopen, voorkomen we dat echte queerbedrijven floreren.

We worden dus geconfronteerd met een van de weinige gevallen waarin gate keeping echt geschikt is. Als het gaat om het kopen van goederen, hebben queers het vermogen om geld binnen de gemeenschap te houden en queer-bedrijven te helpen groeien in sectoren die worden gedomineerd door cishet blanke mensen, maar daarvoor moeten weloverwogen aankoopbeslissingen worden genomen. Het herkennen van merken die voor queers zijn door queers is misschien niet meteen duidelijk. Maar het is de moeite waard om wat onderzoek te doen om bedrijven te ondersteunen die geld teruggeven aan onze gemeenschap in plaats van heimelijk anti-lgbtqia2s+-wetgeving te financieren.

Hier zijn enkele veelbetekenende signalen dat merken queer zijn:

1. Het zijn geen Fortune 500-bedrijven

Laten we hier beginnen. Zoals hierboven beschreven, moeten we stoppen met het kopen van Pride-merchandise van bedrijven. Hoewel Wet For Her misschien geen leider is in de porno-industrie als het gaat om bedrijfsgrootte, zijn ze dat wel als het gaat om het begrijpen van queer-consumenten. Het ontbreken van een raad van cishet-investeerders betekent dat ze toegewijd zijn om te doen wat het beste is voor hun queer-consumenten, in plaats van duistere beslissingen te nemen om de aandeelhouderswaarde te vergroten.

2. Ze zijn trots na juni

Bedrijven die queer voor queers zijn, schamen zich daar meestal niet voor. Navigeer eenvoudig naar de 'over'-pagina van Wet For Her en je ziet duidelijk een missieverklaring die door en door trots uitstraalt. Wet For Her ziet queerness niet als een esthetiek die zich in juni kan worden toegeëigend en in juli kan worden weggegooid. Ze begrijpen dat queerness veel verder gaat dan het dragen van een regenboog wanneer het uitkomt. Voor hen is queerness het hele jaar door integraal.

3. Ze bieden functioneel queer producten in plaats van alleen esthetisch queer

Mijn grootste ergernis is luie branding. Als je een regenboog op een tandpasta slaat, wordt het niet queer. Je kunt gemakkelijk zien wanneer alleen hetero's betrokken waren bij het ontwerpen van trotsproducten, omdat het een rudimentair en vaak onnauwkeurig begrip van queerness weerspiegelt. Wet For Her begrijpt hun consumenten door gedeelde ervaringen. Ze creëren speelgoed en hulpmiddelen om plezier te vergroten om aan echte behoeften te voldoen. Hun vinger verlengers weerspiegelen bijvoorbeeld een begrip van hoeveel lesbiennes intimiteit delen, terwijl ze ook aantrekkelijke alternatieven bieden voor diegenen die niet-anatomisch speelgoed willen.

4. Ze hebben queer mensen in dienst

Ik schreef deze blog voor Wet For Her; Ik ben queer. En zoals je uit de naam kunt raden, is Wet For Her opgericht door queers en heeft het duidelijk andere queers in dienst. De meesten van ons begrijpen hoe moeilijk het kan zijn om werk te vinden waarmee we veilig op de werkplek kunnen zijn zonder symbolisch te worden. Queer-bedrijven bieden banen aan in omgevingen waar diversiteit meer is dan alleen een modewoord.

5. Ze herinvesteren in de gemeenschap

Queerbedrijven herinvesteren vaak in non-profitorganisaties die onze gemeenschap ondersteunen. Wet For Her begrijpt het ongelooflijke belang van het financieren van organisaties, zoals het Trevor Project, die ons welzijn ondersteunen. Nu is het belangrijk op te merken dat het feit dat een bedrijf doneert aan een queer NGO, hen niet noodzakelijk bondgenoten maakt. Vrij verraderlijk zijn bedrijven onlangs begonnen met het doneren van een klein percentage van hun Pride-merchandise verkoop aan non-profitorganisaties als een PR-stunt om beschuldigingen van toe-eigening af te weren. Dat is niet hetzelfde als steun verlenen aan de gemeenschap. Merken van queers weten het verschil, en consumenten ook.

6. BONUS: ze bieden gezondheidszorg

Dit wordt niet ondersteund door gegevens en moet alleen als mijn mening worden beschouwd... maar queer-bedrijven stellen mensen boven winst, en dat betekent dat ze absoluut noodzakelijke voordelen aan hun werknemers moeten bieden in plaats van winst op te potten op uitvoerend niveau. Bonusbonuspunten voor degenen die deelnemen aan winstdeling; als het delen van rijkdom en vreugde niet de definitie van queerness is, dan weet ik het ook niet meer.